Ik ben geboren in 1959, mijn ouders, opa en oma en tantes van mijn vaders kant waren al JG (Jehovah’s Getuigen). Ik ben
opgevoed als JG volgens alle strenge regels van de organisatie, mijn vader heeft altijd iets betekent in
de organisatie als dienaar of ouderling. Omgang met buitenstaanders was verboden en je ging
alleen om met geloofsgenootjes en familie die JG waren.

Ik was een jaar of 12 toen er in onze gemeente een gezinnetje kwam wonen [ vader, moeder en
dochter], deze mensen waren een voorbeeld voor de gemeente omdat hun leven bestond uit elke
dag van huis tot huis te gaan, zulke personen worden pioniers genoemd.

Ik vond de man van dit gezin al gelijk een engerd, hij had een vreemd gezicht en keek je altijd
indringend aan, ik was er een beetje bang voor. Ik ging wel eens spelen met de dochter en ik vond
het raar dat ik altijd dicht naast hem moest zitten als hij verhalen voorlas en een arm om mij heen
deed en je dan wreef, [dit was nl iets wat bij mij thuis nooit gebeurde, mijn ouders waren heel
afstandelijk en koel en hielden niet van knuffelen of aanrakingen], op een gegeven moment was er
door die man zwemmen op de woensdag avonden georganiseerd, hij zou op de jongeren die
meegingen letten.

Tijdens dat zwemmen kwam die engerd steeds naar mij toe, pakte mij van achteren beet en drukte
zich tegen mij aan, raakte mijn borsten aan en zelfs zijn hand ging naar beneden waar het niet
hoorde te zijn. Ik was hier erg van in de war geraakt omdat ik voelde dat dit niet kon. Ik wilde daarom
de week erna niet mee naar zwemmen, mijn vader vond dit raar en wilde dat ik wel ging, dus verzon
ik smoesjes om niet mee te hoeven gaan. De week erna wilde ik weer niet en vertelde ik mijn vader
dat ik die man zo eng vond en dat die man steeds aan mij zat. Mijn vader werd erg boos op mij en zei
dat ik mij niet zo moest aanstellen en mij moest gedragen tegen over mannen [ ik was 12 en zo
onbekend als maar wat als het mannen betrof, voorlichting was niet gegeven]. Mijn vader heeft er
toen nooit meer met mij over gesproken.

Het zwemmen ging ineens niet meer door en een maand later was het desbetreffende ”voorbeeld”
gezin uit onze gemeente vertrokken naar een ander deel van Nederland.
Jaren later [ ik was al getrouwd] hoorde we dat de man van vroeger uitgesloten en opgepakt was
wegens misbruik van jonge meisjes, deze keer was hij ook bij een niet JG te ver gegaan en die hebben
het aangegeven.

Ik sprak mijn vader hierover aan, ik was zo boos. Waarom hadden ze dit niet jaren geleden
professioneel aangepakt en die man aangegeven, hoeveel ellende en slachtoffers hadden hiermee
gespaard kunnen blijven, waarom in de doofpot gestopt en waarom hem ergens anders naar toe
sturen dat hij weer nieuwe slachtoffers kon maken, hoever is hij gegaan? Bij mij bleef het toen nog
bij ongewenste aanrakingen waar ik al zo overstuur van was en geen plekje kon geven, maar wat
heeft hij bij andere gedaan? Mijn vader heeft mij alleen maar aangekeken en er geen antwoord
opgegeven, hij was immers ouderling en dan viel je de organisatie en hun regelingen niet af.

Ik was inmiddels getrouwd met een man die ook JG was en er ook in opgegroeid was en ook uit een
ouderling gezin kwam. We zijn erg jong getrouwd en we hadden een korte verkeringstijd, we zagen
elkaar alleen in de weekenden met chaperone’s erbij. Het was daarom ook erg moeilijk om elkaar
goed te leren kennen, maar ik was jong [18 jaar] en wilde heel graag uit huis en trouwen omdat ik al
het gezeur over oppassen en je gedragen als je verkering hebt zat was.

Voordat je trouwt wordt er door de ouderlingen aan je gevraagd of je je tijdens je verkering netjes
gedragen hebt of je geen seks of andere intieme handelingen hebt gedaan, dit omdat als je gedrag
niet volgens de normen zou zijn geweest je niet in de koninkrijkszaal van de JG mag trouwen.
Hadden die ouderlingen mij maar verteld met wat voor een man ik ging trouwen, hij had namelijk al
een verleden hoe jong hij ook was. Ik was dan zeker niet met hem getrouwd geweest en heel wat
ellende was mij en andere gespaard gebleven.

Wij waren een paar jaar getrouwd en wij hadden een dochtertje van 7 maanden, ikzelf had nog 2
jonge zusjes van 10 en 12 jaar oud, mijn zusjes logeerde in hun vakantie bij ons. Op een avond [ ik
was net terug van mijn werk] mijn man en mijn zusje van 12 zaten in de kamer, ik was nog even
buiten een wasje aan het ophangen en ik keek de huiskamer in en zag mijn zusje op de bank liggen,
mijn man was met zijn handen bij mijn zusje onder haar rokje aan het wrijven…ik versteende …ik ging
naar binnen en vroeg wat zij aan het doen waren, mijn zusje overstuur en liep de kamer uit naar haar
bed en wilde niets zeggen maar wilde naar huis, mijn man zei dat ik maar wat verzon en dat er niets
aan de hand was en dat ik hierover moest ophouden. Iedere keer als ik erover wilde praten
wapperde hij het weg.

Twee jaar later op een feestje, werd hij weer met mijn zusje betrapt door een neef die zag dat hij haar
aan het betasten was. Ook hier kwam hij weer mee weg door te beweren dat het allemaal niet waar
was wat wij gezien hadden, en weer kregen we niet veel uit mijn zusje wat er toch steeds met hem
en haar gebeurde. Jaren later toen ik van mijn man gescheiden was heeft mijn zusje pas verteld dat
mijn man haar jarenlang als ze elkaar zagen, haar betastte en zelfs intieme handelingen bij haar
deed, en haar zelfs had bedreigd dat ze haar mond erover moest houden want anders zou er wat
gebeuren in de familie.

Met mijn zusje ging het geestelijk niet goed en eigenlijk begrepen wij niet waar het aan kon liggen,
haar schoonmoeder heeft ongeveer 10 jaar geleden herhaaldelijk de ouderlingen aangesproken om
toch weer een onderzoek te doen naar de misbruiken van mijn man en mijn zusje, uiteindelijk werd
er een datum afgesproken voor een gesprek, ik was erg opgelucht dat dit zou gebeuren want deze
gebeurtenis liep als een rode draad door mijn leven.  Maar ik mocht er niet bij zijn van de ouderlingen, het was iets tussen mijn man en mijn zusje. Ik heb alles geprobeerd om mee te kunnen gaan en ze zo duidelijk mogelijk probeerde te maken dat ik wilde horen en ik wilde zien hoe zijn houding zou zijn en hoe hij zou reageren als hij loog [ ik herken dat namelijk bij hem] en vertellen wat ik met mijn eigen ogen heb gezien…maar nee ik mocht er niet bij zijn. Mijn man ging met twee ouderlingen die totaal niet geleerd hadden hoe je zo’n complexe zaak moet behandelen naar de andere gemeente waar mijn zusje woonden en daar waren ook twee ouderlingen zonder kennis van zaken die het gesprek aangingen.

Na afloop kwam mijn man thuis en vertelde dat er niets aan de hand was met hem, er was nooit iets gebeurd, het lag aan mijn zusje die volgens hem dronken en stoned op de comité vergadering was en niet uit haar woorden kon komen. Ik heb toen gelijk de ouderlingen gebeld en gevraagd hoe het gegaan was en wat hun ervan vonden….Zij wilde mij niets vertellen het was een afgedane zaak. Ik was radeloos. Mijn zusje is toen nog zieker geworden.

 

Korte tijd daarna kwam er in ons bedrijf een jong meisje werken [17] jaar, ik merkte al gelijk dat mijn
man al zijn aandacht en energie aan haar besteedde. Ik vroeg er naar en weer werd het afgewimpeld
met dat er niets was. Twee jaar later lag er een brief op de mat dat het meisje [zij is niet JG] mijn man
voor de rechtbank daagde voor onder andere ongewenste intimiteiten, aanranding.

Mijn man beweerde naar mij toe dat er niets was gebeurd en dat het meisje alleen uit was op geld die
zij uit deze rechtszaak wilde halen. Bij deze rechtszaak was ik ook aanwezig en toen kwamen de
bewijzen op tafel wat hij dit meisje allemaal had aangedaan en voor haar het functioneren in ons
bedrijf onmogelijk had gemaakt, tientallen seksueel getinte smsjes kwamen op tafel die hij haar
stuurde. Het was duidelijk voor de rechtbank en ook voor mij.

Ik besloot in gedachte om een moment te zoeken om bij hem weg te gaan, ik wilde dit al jaren eerder
maar wist niet hoe ik dit moest aanpakken en ook nu wist ik het nog niet goed hoe en wat. Zijn
moeder werd ernstig ziek in die zelfde tijd en ik hield veel van haar en ik vond het heel erg om nu ze
nog kort te leven had mijn probleem voorop te stellen.

Na haar dood ben ik [ik had een burn-out van alles wat er in een keer in mij omging en naar boven
kwam] naar onze vakantie woning vertrokken om alles voor mijzelf op een rijtje te zetten, ik heb toen
een brief naar mijn man geschreven en verteld dat ik van hem wilde scheiden.

Mijn man schreef mij terug, in de hoop dat ik hem vergeven zou en bij hem terug zou komen
bekende hij alles wat hij in zijn leven heeft gedaan, op papier staat dat hij mijn zusje misbruikte, dat
hij met veel vrouwen en jonge meisjes seksuele handelingen heeft gedaan.

Ik was perplex…eindelijk wat mijn hele huwelijk van 35 jaar met hem onzeker maakte stond op
papier.

Ik heb deze brieven naar de ouderlingen en naar het Genootschap van JG gestuurd. Ik heb er nooit
een antwoordt op teruggekregen, ook dit is onderling afgehandeld en mijn ex is nog steeds een
vrolijke JG die hoopt nog veel ‘schaapjes’ in de organisatie te krijgen.

Ikzelf ben nu uitgesloten, dit omdat ik een geweldige man heb leren kennen waar ik mij goed bij
voel en die mij door deze hele toestand heeft geholpen om mijzelf opnieuw te vinden en een nieuw
leven op te bouwen. Ik was alles kwijt toen ik werd uitgesloten, ik ben mijn hele leven alleen met JG
om gegaan, die mensen uit dat verleden mogen niet meer contact met mij hebben.

Met behulp van psychologen, psychiater, begeleiding en mijn vriend krijgt mijn leven weer wat kleur
en vorm, het is voor mij nog altijd moeilijk om vriendschappen aan te gaan, ik werk eraan om dit te
verbeteren.

==============================================================================================

De hoofdzaak van mijn verhaal is: Laat de organisatie inzien dat misbruik aangegeven moet worden
en behandeld/begeleid moet worden door deskundigen en niet door ouderlingen die er niet voor
geleerd hebben en die zulke zaken het liefst binnenshuis willen houden, er kan zoveel leed en ellende
gespaard blijven.

– Anna H