Mijn moeder was een gezalfde

Verhalen

Op een avond zag ik het nieuws en hoorde ik dat de Jehova getuigen gemeenschap in het nieuws was gekomen betreffende het misbruik dat veel binnen de gemeenschap voorkomt. Ik ben hier erg van geschrokken, want ergens kreeg ik toen de bevestiging dat mijn verhaal ook bestond. En dat ik als persoon bestond. Ik wil graag uitleggen hoe dit alles voor mij is geweest. Want ook ik was een Jehova getuigen en als kind in deze gemeenschap opgegroeid. Ik heb dus nooit beter geweten. Laat ik allereerst uitleggen waarom ik toch besloten heb om hier open in te zijn. Ik heb geen leuke jeugd gehad. Verre van normaal. Nu ik zelf kinderen heb van 5,7 en 5 maandjes kom ik daar elke keer meer achter. Dit heeft deels met de Jehova getuigen gemeenschap te maken. Maar ook veel met mijn misbruikende ouders.

Mijn hele jeugd ben ik als Jehova getuigen opgegroeid. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 5 jaar oud was. Ik heb toen in verschillende blijf van mijn lijf huizen gezeten en uiteindelijk heeft mijn moeder een woning gekregen in Hilversum. Waar wij al eerder woonden maar dan een andere woning uiteraard. Mijn ouders probeerden nog met elkaar weer om te gaan maar dit hield uiteindelijk op. Op dat moment werd het teveel voor mijn moeder heb ik het idee. Zij begon ons te mishandelen met de riem maar ook met vernederingen haren getrek en emotioneel misbruik. We zouden het nooit redden in het leven. Ik bleef plassen in mijn bed want mijn zindelijkheid training was verre van normaal. Op een gegeven moment wilde ik gewoon dood. We gingen 3 keer in de week naar de zaal en naar de Bijbelstudie, dat was onze wereld. We mochten geen vriendjes thuis mee nemen. We deden niet aan kerst oud en nieuw en alle andere feesten. Van de wereld waren we geen deel. Ik werd ook bang voor de wereld en de mensen erin. En mensen konden dat ruiken. We hadden amper eten en soms gewoon niet. Een keer aten we de schil van een aardappel. Gebakken dat wel… als ik nu honger heb dan voel ik mij gespannen en verdrietig. Zoiets verlaat je lichaam niet. Dit was onze “opvoeding“.

Nu het geloof die dit allemaal mogelijk heeft kunnen maken… Mijn moeder was een van de 144000, een gezalfde. Ik heb nooit begrepen waarom zij naar de hemel ging en dat kon zij mij ook moeilijk uitleggen. Ze werd er zelfs boos om als ik het haar vroeg. De reden waarom ik dit aangeef is om uitleg te geven waarom het voor mij (nog) moeilijker was om bij iemand in de gemeenschap  aan te kloppen. Ik heb mede door de misbruik nooit een goede relatie met me moeder gehad. Toen ik 18 was heb ik mij laten dopen. Je gelooft waar je bij wilt horen en de wereld kende ik niet. De Jehova getuigen waren mijn familie. Alleen bij hun voelde ik mij veilig. Niks daar van was waar. Als kind was ik dat al niet door de behandeling van mijn moeder, maar nu ook door mijn vader.

Ik kende mijn vader niet goed maar toen ik 21 was ben ik hem gaan opzoeken. Vooral ook omdat ik op zoek was naar mijn identiteit en ik geen band had met mijn moeder. Ik hoopte antwoorden bij hem te vinden. Misschien had ik veel van hem zoals mijn moeder mij vaak beweerde.

Het zoeken was gelukt, mijn vader was ook een Jehova getuigen. Hierdoor voelde ik mij automatisch veilig bij hem, al voelde ik intuïtief ook iets anders dat ik niet kon plaatsen.  Natuurlijk had ik niet geleerd om naar mijn gevoel te luisteren, maar naar God. Ik leer mijn kinderen vandaag dat God je zesde zintuig is, je intuïtie. Vooral onwetendheid heeft mij behoorlijk geschaad.  Op een dag heeft mijn moeder mij geslagen en zei “ga naar je vader en je zal zien”. Ze wist niet dat ik al contact had met me vader denk ik. Maar ze gooide mij haar huis uit. Daar aangekomen had ik een leuke week. Maar me moeder wilde ook dat ik terug kwam, dit deed ik. Maar het botste al gauw tussen ons, ik ben toen terug naar mijn vader gegaan en daar ging het fout. Kort gezegd ben ik in totaal 6 keer op brute wijze verkracht met geweld en verdovende middelen. Ik durfde niet naar mijn moeder. De ouderlingen kon ik het niet vertellen die zouden toch zeggen dat ik het op vriendschappelijk wijze zou moeten bijleggen of dat ik loog.. het was teveel. In de tussentijd ben ik wel naar de politie gegaan elke keer weer. Ik had gehoopt dat ze hem konden helpen. Ik was ten einde raad. Ik durfde niet naar mijn moeder en de wereld kende ik niet. Ik ben daarom gebleven.

Op 20 oktober 2004 hebben ze hem ingerekend, ik was daar bij.
Mijn hart brak maar ergens was het goed. Ik heb mijn aangifte nooit ingetrokken. De ouderlingen van zowel Rotterdam als Bussum vonden het niet goed wat ik had gedaan. Ze vertelden mij dat zij de huur moesten betalen en of ik daar wel aan had gedacht. Ook vroegen zij mij wie de vogels voer gaf in het huis van mijn vader, want niemand kwam dat huis binnen, terwijl mijn vader in de gevangenis zat.

Geen moment vroegen ze mij hoe ik mij voelde, of hoe het met mij ging. Gebroken zat ik daar, kapot, ik was totaal stil van binnen. Ik ben daarna netjes weg gegaan. Op de fiets wist ik dat ik  klaar was met Jehova getuigen . Ik heb mijzelf nooit uitgesloten. Ik ben gewoon vertrokken. Waarom niet ? Ik kon daar niet meer heen. Ik kon dat gesprek niet meer aan met kortzichtige mensen die geen weet hadden en niet geloofde wat ik had meegemaakt… Ik voelde mij gevangen in een sekte, in een web van mensen die niks om mij gaven. Ik was alleen, verlaten door mijn eigen ouders..  Ik heb het vol gehouden tot een jong volwassenen met al dat misbruik van me moeder en dan stelselmatig op gewelddadige manier verkracht worden door mijn vader terwijl ik niet werd opgevangen door niemand! Kwaad was ik en nog steeds als ik er aan denk. Maar trots op mijn kracht.

Het was geen makkelijke weg, want ik moest de wereld in! Ik was daar waar ik niet klaar voor ..… Ik heb verschrikkelijke dingen mee gemaakt van verkrachtingen tot op straat leven. Ik heb geleerd van het leven.. Op de harde manier. Veel wil ik daar niet over kwijt. Het was ook geen leuke tijd.
Maar nu gaat het goed. Ik heb ondanks wat er is gebeurd mijn MBO en HBO gehaald en ben nu moeder van  3 mooie lieve kinderen en heb geen contact met mijn ouders. Wel geprobeerd maar er komt veel emotioneel misbruik bij kijken en ik bescherm mijn kinderen. Ik heb hun wel altijd gevraagd waarom. Maar heb daar nooit een antwoord op gekregen en de manier van aanpak naar mij toe ging gewoon door. Het emotionele misbruik bedoel ik hiermee. Mijn vader is nog een Jehova getuigen. Hij heeft een waarschuwing gekregen en daarna is hij weer toegelaten. Hij zat in de gevangenis voor onderzoek voor 3 maandjes vast. Ik  begrijp tot de dag van vandaag niet dat hij daar kan zitten terwijl hij zulke erge dingen heeft gedaan en een gevaar is voor kinderen en vrouwen. Mijn moeder heeft direct nadat ze dat van mijn verkrachting  hoorde het geloof verlaten en zich laten uitsluiten. Ze zei tegen mij dat het niks met mij te maken heeft maar dat ze al een lange tijd twijfelde aan wat het geloof verkondigde…. Ook daarin verkondigde.

Ik hoop dat ik jullie kan helpen met dit onderzoek.

– Flor