Stel je voor dat jij, door enkel oogcontact met een kind dat mishandeld wordt, ervoor kan zorgen dat het kind geborgenheid ervaart en dat voor herstel en verwerking van traumatische jeugdervaringen dit een wezenlijk verschil zou maken; als je voor deze impactvolle keus stond, wat zou je doen?

Onlangs zag ik een documentaire op internet waarin een experiment werd getoond over het maken van oogcontact tussen twee wildvreemde mensen. Een gek idee eigenlijk, dat je een wildvreemde vier minuten recht in de ogen kijkt zonder iets te zeggen. Zeker een moment om uit je comfortzone te komen. Het resultaat van dit experiment was verbluffend en raakte mij diep! Alle deelnemers uit het experiment ervoeren het oogcontact als een zeer intense gebeurtenis. Een aantal deelnemers barstte in huilen uit door het intense gevoel van erkenning, waardering en liefde!

Als ik terugkijk op mijn ervaring in mijn kinderjaren met seksueel misbruik, had ik sterk de behoefte dat er iemand in mijn omgeving was geweest die aanvoelde, door ‘onderbuikgevoel’, wat er in die periode met mij gebeurde. Een simpel oogcontact of een aai over de bol zou een enorm effect gehad hebben. Het zou bevrijdend voor mij zijn geweest en mijn eenzaamheid minder heftig. Want het gevoel dat ik jaren lang een ernstig geheim mee zou dragen, waar ik niet over mocht praten, zou wellicht in een ander daglicht komen te staan. Ik zou als jochie van 8 jaar het gevoel krijgen dat ik er in de grote wereld niet alleen voor stond…

 

Ik voel mij geen slachtoffer, maar had graag een ‘held’ in mijn omgeving gehad die mij het gevoel van liefde en vertrouwen had meegegeven: een baken van vertrouwen voor de toekomst. Ik kan door mijn ervaring als geen ander de belangrijkheid van deze ‘held’ benadrukken: wees er voor het kind!

Het maakt niet uit welke rol je bekleedt: onderwijzer, huisarts, ouderling, priester, buurvrouw, oom of tante: geef het kind het gevoel dat het er mag zijn! Dit is essentieel voor de verdere ontwikkeling en verwerking van traumatische jeugdervaringen. Je moet je niet laten verleiden door weg te kijken van dit enorme leed of je te concentreren op de veroorzakers van misbruik en mishandeling. Ik zou graag willen dat iedereen bewust wordt van de mogelijkheid om positieve energie aan het kind te geven, in plaats van een mening te vormen over welke straf een dader zou moeten krijgen.

Kun je dit inzicht omarmen en hier bewust van worden? En stel je voor dat jouw ‘onderbuikgevoel’ zegt dat een kind in jouw nabije omgeving wordt mishandeld, verwaarloosd of misbruikt; mag ik jou uitdagen om aandacht aan het kind te geven in plaats van te denken aan een oplossing voor het misbruik? Een kind is primair gebaat bij liefde, geborgenheid en erkenning. Dit maakt namelijk het verschil! Ik verzeker je: zo iets ‘eenvoudigs’ zal het leven van een kind aanzienlijk veranderen: je legt de basis voor herstel, vertrouwen en geluk!

Frank Huiting, Stichting Reclaimed Voices