door de Sprekende Getuige (*)

‘Ik stuur jullie als schapen onder de wolven. Wees dus zo behoedzaam als een slang en zo onschuldig als een duif.’ Jezus sprak deze woorden tegen zijn twaalf discipelen ter gelegenheid van wat ik zo’n beetje de eerste velddienstbijeenkomst zou kunnen noemen. De apostelen konden inderdaad de nodige tegenstand verwachten, zowel van hun eigen volk als van de Romeinse bezetter.

De woorden van Jezus klinken de laatste maanden regelmatig door mijn hoofd, vooral als ik de vergaderingen (tegenwoordig heten het bijeenkomsten) en velddienstbijeenkomsten bezoek nu ik me voorgenomen heb dat wat eigenlijk onbespreekbaar is, tòch bespreekbaar te maken.

Seksueel (kinder) misbruik is een gruwelijke misdaad. Hoewel de meest organisatiegetrouwe zuster of broeder dit zal beamen blijkt dit helaas nog steeds niet uit de cultuur binnen de Jehovah-gemeenschap. Ondanks een stroom aan mediaberichten over seksueel misbruik binnen de organisatie van Jehovahs getuigen blijft het ook in onze gemeente oorverdovend stil.  Niettemin weet ik dat er alleen al daar verschillende broeders en zusters in het verleden slachtoffer zijn geworden van misbruik. In veel gevallen bleek de dader notabene iemand van de eigen geloofsgemeenschap te zijn. Dikwijls vraag ik me dan ook af wat er in het brein van die slachtoffers omgaat als de media weer eens bericht hoe de Jehovahs getuigen’ omgaan met seksueel misbruik. Zouden ze werkelijk vinden dat de organisatie dit probleem adequaat aanpakt?  Ik zou het echt niet weten, maar ik vermoed van wel. Een van hen is ouderling, Niemand van hen wil iets kwijt over dat stukje verleden. Dat laatste is natuurlijk gezien hun problematiek begrijpelijk. De strategie systematische vermijding van het onderwerp geeft slachtoffers echter op de korte termijn misschien enige rust, maar werkt op de lange termijn averechts. Vooral die slachtoffers die door het misbruik nog altijd last hebben van klachten die voortkomen uit een post traumatisch stress syndroom (P.T.T.S.) zullen veel baat ondervinden van traumagerichte therapieën. Klinisch psychologe Agnes van Minnen vertelt in haar recente boek ‘Verlamd van angst’ over het succes van EMDR therapie (Eye Movement Desensitisation and Reprocessing) en cognitieve gedragstherapie zoals exposure.  Natuurlijk kampt ieder slachtoffer van seksueel misbruik met haar of zijn eigen problematiek, maar het ‘zo goed en zo kwaad als mogelijk proberen te vergeten’ zonder professionele begeleiding in te schakelen lijkt eigenlijk nooit een serieuze optie te zijn. Toch zie ik verschillende misbruikte zusters en broeders in mijn eigen gemeente er nog zichtbaar mee worstelen. Menige Jehovah’s getuige die in zijn of haar leven is misbruikt verzuimt tijdige professionele hulp in te schakelen. Het helpt hierbij natuurlijk ook niet  dat er zeer weinig ouderlingen bereid zullen zijn om hun misbruikte schaapjes naar een ‘wereldse’ hulpverleenster door te sturen en al helemaal niet wanneer het misbruik binnen de eigen geloofsgemeenschap heeft plaatsgevonden.

Deze angst en zwijgcultuur moet stoppen. Hoewel ik ergens maar een miertje op de snelweg ben voel ik dat Jehovah mij hiervoor wil gebruiken om mijn steentje bij te dragen. Misschien wel juist omdat ik geen uitgesloten of inactief persoon ben. Eveneens geloof ik dat ik hierin niet alleen sta. Ik zie en bemerk dat sommige ouderlingen in conflict komen met hun geweten en achter de schermen kritisch naar buiten treden en in enkele gevallen soms bewust geheime richtlijnen naar buiten lekken.

Wereldwijd worden er weer nieuwe rechtszaken voorbereid tegen de organisatie. Soms worden er vele miljoenen geëist.

Hoewel ik in een hele andere context en tijd leef, zie ik veel parallellen tussen mezelf en die twaalf mannen tegen wie Jezus zijn boodschap richtte. Als een kwetsbaar schaap voel ook ik me altijd en overal gezonden onder wolven.

Uit reacties op vorige blogs van mij is gebleken dat sommigen niet begrijpen  waarom ik nog altijd een actieve Jehovah’s getuige ben. Het antwoord is simpel: ik heb me aan Jehovah opgedragen en niet aan een organisatie, bovendien zie ik in de bijbel heel veel overeenkomsten in de manier waarop mensen toen aan de haal gingen met God en hoe dat helaas ook in deze tijd nog gebeurt. Belangrijker is dat de Bijbel me precies laat zien hoe we daarmee om moeten gaan. Dat betekent echter voor mij niet passief zijn onder het mom van ‘gehoorzaamheid en vertrouwen op Jehovahs organisatie’. Dat lijkt in praktijk mijn inziens teveel op Mattheus 25: 42-45. Actief liefde betonend aan de meest kwetsbare groepen in deze samenleving, daar draait voor mij alles om in het geloof.

Jaren geleden heb ik Jehovah al deze belofte gedaan en die wil ik nog steeds gestand doen. Ik wil zijn stem meer gehoorzamen dan die van mensen. Die opdracht die daarbij hoort behelst onder meer dat ik een prediker van rechtvaardigheid probeer te zijn en dat ik me niet door tegenstand de mond laat snoeren. Uiteraard probeer ik natuurlijk wel zoveel mogelijk die onschuldige duif uit te hangen. Zo heb ik gelukkig wel weten te bereiken dat de meeste getuigen in mijn gemeente nu in ieder geval op de hoogte zijn van het feit dat de organisatie geen open kaart speelt als het gaat om het beleid rondom seksueel kindermisbruik en dat de twee getuigenregeling op een absurde manier wordt toegepast bij de behandeling van misbruikzaken. Ik ben Jehovah enorm dankbaar dat ik gelukkig  nog zussen en broers heb binnen en vooral ook buiten de gemeente die mijn zorgen hierover delen. Een hongerige wolf binnen een vertrouwde roedel zal niet aarzelen me te verslinden als ik niet genoeg oplet. Uitsluiting wegens afvalligheid zullen ze dat noemen.  Aan mij zal het in ieder geval niet liggen. Aan het artikel Ouderlingen – behandel Gods kudde met tederheid! in De Wachttoren van 15 september 1989 evenmin. Voor mij is het duidelijk, iedere christen zal bereid moeten zijn om door veel verdrukking heen het koninkrijk van God binnen te gaan. Gelukkig hoeven we dat niet alleen te doen, de vriendenkring rondom Reclaimed Voices is daar een mooi bewijs van. Op 6 oktober kunnen we dat allemaal zelf ondervinden. Wees erbij!

* De Sprekende Getuige is een actieve Jehovah’s getuige die verbonden is met één van de plaatselijke gemeentes van Jehovah’s Getuigen in Nederland. Hij is kritisch op hoe Jehovah’s Getuigen reageren op de mediaberichten over seksueel misbruik en laat daarmee zien dat er ook binnen de organisatie personen zijn die van mening zijn dat er anders moet worden omgegaan met het onderwerp seksueel misbruik.

Blogs van de Sprekende Getuige verwoorden de persoonlijke mening van de auteur. Deze persoonlijke mening stemt niet automatisch overeen met de mening van het bestuur van Stichting Reclaimed Voices.